Yollar

Uzun yolculukları kim ne olarak görür bilemem ama, uzun yolculukları ben kavuşmayı, özlemi, sevgiyi hatırlatan birer fedakarlık olarak görüyorum. Bundan bir kaç ay öncesine kadar hiç otobüs yolculuğu yapmamıştım ve bu uzun yolculukları gereksiz eziyetler olarak tanımlıyordum. Şimdi ise hayatımın tartışılmaz bir şekilde en önemli parçalarından biri oldu bu yollar.

 Bundan sekiz ay önce ilk defa böyle bir yola çıkışımı hatırlıyorum. On saat yolu gece otobüsle gidecektik ve yine o yolu kullanarak ertesi günün gecesi otobüsle geri dönecektik. Bir dakika bile uyuyamamıştım, ki uykuma fazlasıyla düşkünümdür, iki gece boyu gerekli gereksiz, yerli yersiz duygulara kapılmıştım. Eve dönünce on sekiz saat araklıksız uyuyarak kendime ancak gelebilmiştim. Her yönden bitmiştim; uykusuzdum, halsizdim ve fazlasıyla üzgündüm. 

 Şimdiki yolculuklarım canımı bu kadar çok yakmıyorlar. Alıştım. Yine de ne olursa olsun bu uzun yolculuklarımdan sonra yolculuklara bakış açım değişti. Ben bu yolculuklar sayesinde sevgiyi öğrendim, sevdiğin için nelere katlanabileceğini fark ettim. Bunu böyle acı bir şekilde öğrenmek istemezdim. Daha basit bir şekilde de öğrenilebilirdi ama ben maalesef bu karmaşık ve acı verici yolla öğrenmek zorunda kaldım.

 Bizi sevdiklerimize kavuşturan bu yollar ve dolayısıyla yolculuklar sayesinde özlem giderebiliyoruz, ne diyeyim iyi varlar o zaman...

Filiz Salnur